Omdat we 3 nachten in Virgina Beach verblijven, hebben we gezocht naar bezienswaardigheden die ons leuk leken om te doen.
Eén van deze bezienswaardigheden is Fort Monroe.
We hadden een fort a la Fort Sumter verwacht, maar dat was helemaal niet het geval. Binnen in Fort Monroe stonden gewoon huizen en hier woonden ook mensen.
Natuurlijk heeft Fort Monroe wel een rol gespeeld ten tijde van de burgeroorlog. Fort Monroe speelde zelfs een belangrijke rol tijdens de burgeroorlog . Na de oorlog van 1812 tegen het Verenigd Koninkrijk realiseerde de regering van de Verenigde Staten zich wederom hoe belangrijk het is om de kust te beschermen tegen maritieme aanvallen. Fort Monroe wordt onderdeel van het kustverdedigingssysteem dat zich uitstrekt van Maine tot Louisiana. Als op 17 april 1861 Virginia de achtste staat wordt die de Unie verlaat om zich bij de Confederatie (Zuiden) aan te sluiten, besluit president Lincoln het garnizoen van het fort te versterken om te voorkomen dat het in het vijandelijke kamp valt. Fort Monroe is dus een noordelijk fort op zuidelijk grondgebied.
Vanuit het eerste hoofdkwartier in Fort Monroe op 27 mei 1861 lanceert generaal Butler zijn beroemde zogenaamde smokkelbesluit waarbij ontsnapte slaven die erin slagen zich aan te sluiten bij de linies van de Unie niet langer worden teruggegeven aan hun eigenaars. Dit besluit had tot gevolg dat er een toestroom van slaven ontstond die de confederatie ontvluchtte in de regio van Fort Monroe, die de bijnaam Freedom's Fortress kreeg omdat een slaaf die zich erbij voegde onmiddellijk werd vrijgelaten. We spraken een bewoner, want we vroegen ons af hoe je daar aan een huis komt. Wij dachten dat het via vererving was gegaan, maar dat is niet het geval. Alle huizen/appartementen zijn van de staat, want in 2011 heeft de toenmalige president Barack Obama Fort Monroe tot Nationaal Park uitgeroepen. Je kunt er dus alleen wonen middels huur, want de staat verhuurd alleen de huizen. We hebben het hele fort rondgelopen en natuurlijk hebben we ook een stempel gehaald in het visitorcenter. Hierna zijn we naar First Landing State Park gereden. Ik had gezien dat ze hier een aantal trails hadden en voor een wandeling in een State Park zijn we altijd wel in. Nadat we de fee hadden betaald zijn we naar het Trailcenter gereden. Hier hebben we eerst een broodje gegeten en daarna wat informatie gehaald in het center. Er zijn meerdere trails, waarbij de meest gewandelde Bald Cypress Trail.
Deze trail startte vanaf het centrum en deze kun je verlengen met de Osmanthus Trail. We besloten om te starten met de Bald Cypress Trail en dan bij de kruising besluiten welke richting we verder zouden wandelen.
We waren nog maar net onderweg of we zagen een Cottonmouth (giftige slang).
Gelukkig liepen we op bij het mangrove gedeelte over boardwalks, waardoor we het moerasgedeelte waar deze slangen leven, hoger lopen.
Bij de splitsing besloten we om de trail te verlengen met de Osmanthus Trail.
We gaan vast wintervoorraden aanleggen.
In totaal hebben we 4 mile gelopen.
Waar we aan het begin de Cottonmouth zagen, lag deze er nog, maar had bezoek gekregen van een soortgenootje.
Na de wandeling zijn we naar de Premium Outlets van Norfolk gereden.
We wilden hier een kijken. Het is minder groot als die in Florida, maar wel vergelijkbaar. Via de supermarkt zijn we terug gereden naar het hotel, waar we een salade hebben gegeten en de verslaggeving inzake het overlijden van Queen Elizabeth II.